dilluns, 5 de març del 2018


Poesia en veu de dona

 
Me habían dicho que no existía

Me habían dicho que no hablara
Me habían dicho que no era buena
Me habían dicho que no valía
Que el amor no existía
Y que los golpes me los buscaba.
Me habían dicho que no preguntara
Que no soñara
Que no aguantara
Que las mujeres no pensaban
Que mi destino era la casa, la cama y la rabia
Me habían dicho que no podía
Que no debía
Que me quemaría
Que me odiarían
Y yo les creí
Y yo lo permití
Y yo lo cambié.

1. Penja una imatge representativa del poema.
 Resultado de imagen de mujer atada amordazada
2. Tema del poema.
La dona com a objecta i sense veu ni vot.
3. Anàlisi mètrica del poema (rima consonant o assonant, número de versos i síl·labes)
Rima: consonant
Numero de versos: 17
4. Cerca el significat de les paraules en negreta. 
Valía: 
estimacio o apreci que mereix una persona per ses seves cualidadts/ preu de una cosa
Soñara:
Imaginar que las cosas son distintas de como son en realidad.
Quemaria:
Abrasar o consumir.
Creí:
Tener por cierto 
 
 5. Opinió personal.
No me agrada aquest poema perque me pereix molt trist que una persona pugui pensar aixo.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada